Er was weer heel wat te doen rond de ooievaars in de Buylaers (Lokeren) de laatste maanden. Wat begon met grote vreugde door het vlotte bezetten van het nest in het voorjaar, mondde al snel uit in zorgen en voorzichtig afwachten. Het weer was onze ooievaars opnieuw niet goed gezind. Aanhoudende regenbuien maakten het voor de ooievaars in de streek een moeilijk voorjaar. Maar er is ook goed nieuws: voor het derde jaar op rij hebben we een gelukte broedpoging.
Vroeger dan verwacht
Onze ooievaars kwamen vroeger toe dan verwacht en dan nog direct als koppel. Copulatie en nestbouw startte meteen. Op 29 april werden er 2 jongen geboren, perfect op tijd. Het zwakste jong leefde maar 4 dagen, maar dat is op zich bij ooievaars niet ongewoon. We waren echter blij verrast om enkele dagen later plots nog een jong te zien! Dit (derde) jong is 7 à 8 dagen later geboren. Beide jongen stelden het goed, vader en moeder vlogen af en aan met voedsel, ze groeiden als kolen.
Zondvloed
Tot we de regendagen en de zondvloed van maandag 30 mei over ons heen kregen. Aanhoudende regen zorgde er voor dat sommige jongen onderkoeld raakten, het nest vulde zich met water. In Daknam sneuvelden alle 3 jongen, bij ons leek het nest gespaard, ouders en jongen bewogen goed.
Pas enkele dagen na de enorme regenbuien ontdekte de conservator dat er iets niet klopte. Slechts beweging van één jong en de begroeiing onder de paal lag ongewoon plat . Bij controle bleek het jongste kuiken uit het nest geworpen te zijn. Ook hij (of zij) had het niet overleefd.
Bovendien vermoedden we dat er meer aan de hand was, er lagen veel meer planten neer dan dit jong zou kunnen omplooien. Misschien was er ook een volwassen vogel in de buurt geweest? En inderdaad, observatie van het koppel en het overlevende jong bracht geen mooi beeld. De poot van papa ooievaar hing in een ongezonde hoek onder zijn lichaam, en het steunde er niet op. Vermoedelijk is hij bij het landen onder de paal tegen een spankabel gevlogen, en heeft hij zo zijn poot gebroken. Ook de snavel van het overgebleven jong lijkt in een rare hoek te staan. De punten kruisen elkaar (een beetje zoals de overwinterende vogel).
Opvolging
We volgen nu de papa en het jong extra op. Het jong zijn bek lijkt stevig, hij eet en beweegt goed, hij maakt al goede vleugelbewegingen. De poot van de vader is te dicht tegen het lichaam gebroken, dus het kan niet gespalkt worden. Maar er zijn al voorbeelden van ooievaars met één poot, dus alles kan nog goed komen. We proberen natuurlijk zo veel mogelijk de natuur zijn gang te laten gaan.
Om alles in perspectief te zetten: Slechts 33% van de geboren jongen halen het eerste jaar, slechts 14% bereikt de volwassen leeftijd van 4 jaar. Deze tegenslagen in onze streek zijn op natuurvlak incidenteel en jammer dat het 3 jaar na elkaar niet perfect loopt. Maar dat is de natuur.
En om af te sluiten: ons overlevende jong kreeg de naam Klepper Pino, naamgenoot van onze winter ooievaar Klepper Arthur (ook al met kruisbek).
(foto: François Haffner)